|
η μικρή Κωνσταντίνα εξιστορεί.
« Τα σχολεία τελείωσαν. Έφτασε η ημέρα που θα αποφασίζαμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές.Πολλοί φίλοι και φίλες μου , μου είχανε πει , πως το καλοκαίρι θα πάνε κατασκήνωση και έτσι το σκέφτηκα κι εγώ.Το συζήτησα με τον αδερφό μου το Γιάννη, έχει και αυτός διαβήτη, και συμφώνησε. Παρόλες τις αμφιβολίες της μητέρας μου, για το αν θα τα καταφέρουμε με το σακχαράκι, κατορθώσαμε και την πείσαμε.
Έτσι ξεκίνησαν οι όμορφές διακοπές μας, πρώτη φορά μακριά από τους γονεις μας. Τα πρώτα αισθήματα που ένιωσα, ήταν φόβος μήπως συμβεί κάτι που εγώ , δεν θα μπορώ να το αντιμετωπίσω.
Ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Παίζαμε, αθλούμασταν, τρώγαμε και γενικά τηρούσαμε κανονικά το πρόγραμμα όπως και τα άλλα παιδιά. Εγώ προσωπικά δεν έπαθα τίποτα το σοβαρό με το σακχαράκι μου, όπως και τα περισσότερα παιδιά στη ζαχαρένια κοινότητα, όπως την ονόμαζα εγώ.
Εγώ πρώτη φορά νομίζω, ένιωσα τόσο έντονο το συναίσθημα της ανεξαρτησίας.Η αγαπημένη μου ώρα , ήταν η ώρα κοινής ησυχίας.Διότι ητανε μια από τις λίγες ώρες που βρισκόταν όλη η ομάδα μαζί, για να παίξει ότι θέλει, αλλά ήσυχα. Τις υπόλοιπες ώρες παίζαμε σε αγώνες, πηγαίναμε στη θάλασσα. Η ομαδάρχισσα και η γιατρός μας, ήταν συνέχεια μαζί μας και μας προσέχανε.
Όλοι οι άλλοι είχανε σκηνές και ταλαιπορούνταν με το να ανεβάζουν και να κατεβάζουν το πανί .Ενώ εμείς <<ταλαιπορούμασταν>> , με το να ανοίγουμε και να κλείνουμε την πόρτα και τα παράθυρα. Εμείς μέναμε σε σπιτάκια γιατί είχαμε ψυγείο , να διατηρούμε τις ινσουλίνες και τα άλλα φάρμακά μας.
Τα Σαββατοκύριακα ήταν το επισκεπτήριο. Ερχόντουσαν οι γονείς μας , μας έφερναν καινούργια ρούχα και μας έπαιρναν ο,τι δε χρειαζόμασταν. Ύστερα τους αποχαιρετούσαμε και αυτοί έφευγαν ξανά. Και επίσης επικοινωνούσαμε μαζί τους με τα καρτοτηλέφωνα.
Η δικιά μου σκηνή , λεγόταν Νάξος και του Γιάννη , του αδερφού μου, Μύκονος. Λέγαμε κραβγές, κάναμε πάρτυ και πολλές πλάκες.
Περάσαμε πολύ ωραία και είμαι σίγουρη πως θα ξαναπάω και του χρόνου.»
Με αγάπη,
Κωνσταντίνα Αλωνιστιώτη.
10 χρονών
Η Π.Ε.Α.Ν.Δ. ευχαριστεί θερμά για την κατασκήνωση 2008 τους :
- Κύριο Στάθη και Κυρία Αγνή Πατσέα, ιδιοκτήτες της κατασκήνωσης ’’Kinderland’’, τον αρχηγό και όλο το προσωπικό που συνετέλεσαν στην εκπλήρωση του ουσιαστικού αυτού θεσμού για τα παιδιά με διαβήτη.
- Τους γιατρούς των ομάδων μας κυρίους Σακκά Δημήτριο, Βασιλάκη Ιωάννη, Τζαλαβρά Σοφία, Φεβράνογλου Χριστίνα και Σπηλιόπουλο Γιάννη για την άριστη συνέπεια στο έργο τους.
- Τους ομαδάχες Σοφία Κομνηνίδη, Μαρία Συκιώτου, Ειρήνη Χαρίση, Νίκο Ταλαίπωρο και Χρύσα Φάκου.
- Την αξιότιμη Κυρία Ανδριανή Βαζαίου, παιδίατρος, αναπλ. διευθύντρια Α’ Παιδιατρικής κλινικής, υπεύθυνη Διαβητολογικού Κέντρου Νος.Παίδων «Π. & Α. Κυριακού» για την άψογη ιατρική διοργάνωση και συνεχή στήριξη των δράσεων του συλλόγου μας.
- Τις εταιρείες SAP Hellas, BD, Roche και Medtronic για τη σημαντική οικονομική ενίσχυση.
- Την MAD TV για την ευγενική χορηγεία 5.000 μπουκαλιών εμφιαλωμένου νερού στους κατασκηνωτές μέσω του ’’Μαζί για το Παιδί’’.
Με εκτίμηση,
Σοφία Μανέα
Υπεύθυνη διοργάνωσης κ’
πρόεδρος της ΠΕΑΝΔ.
|